Kararsızlık, bireyi etkileyen çoğunlukla karşıt; durum, duygu, düşünceler, kişiler ya da istekler arasında seçim yapabilme güçlüğü olarak tanımlanır. Yetişkin bir birey karar alma ve almış olduğu kararların sonuçlarına katlanmak hatta bedelini dahi ödemekle hükümlüdür. Yetişkinleri çocuklardan ayıran en önemli şey kendi kararlarını kendilerinin alması ve sonuçlarına katlanmaları. Kararsızlığın zaman zaman yaşanması gayet normaldir. Ancak sürekli karasız kalmanız zamanla alışkanlık haline gelir. Kişinin hayatını ve geleceğini etkileyecek konularda daha çok kararsız kaldığı daha çok görülür. Kararsızlığa alışmak kolaydır. Çünkü kararsızlıkla birlikte bir konformizmi de getirir ve bedel ödemeyi geciktirir. Kişi sık sık kararlarında kararsız kalıyorsa hayatında yolunda gitmeyen bir şeyler var demektir. Kararsızlığın kişide kronik bir rahatsızlık haline gelmesi 'abulia' olarak adlandırılır. Kişi bu noktaya geldiğinde artık kararsızlık gündelik yaşamı aşarak bir yaşam tarzı haline gelir. Kişi hayatındaki en basit şeylerin dahi kararını veremez. Psikolojide sağlıklı insan sürekli kararsız kalamaz. Kişi vereceği karar hatalı da olsa ortaya çıkan sonuçları yaşar ve görür, en önemlisi de verdiği kararlardan çıkan sonuçlardan ders çıkarmasıdır. Kişi depresyon halindeyse kararsız kalabilir, çoğu zamanda kararsızlık depresyona neden olabilir. Kararsızlık çoğunlukla obsesif ve kompulsif bozukluğuna sahip insanlarda daha çok görülür. Ebeveynlerin çocuklarına çok baskı yapmaları çocukta süperego yani 'üstbenlik' (Kuralcılık, millet ne der diye yaşamak vs. ) gelişimine yol açmaktadır. Üstbenlik kişiyi hata yapmaması adına zorladıkça kişide kararsızlık başlar.