İnsan yaradılışı itibariyle sevme duygusunun yoğunluğu ile yaşamaktadır. Doğduğu andan itibaren sevildiğini hisseder ve bu sevme eylemi hayatının son anına kadar devam eder. İnsan, güzel ya da çirkin fark etmez, yüreğinin titrettiği her şeyi sever ve onunla yaşayarak hayatından zevk alır. Sevmek inanmaktır ve onu yaşamaktır. Sevdiğini kendisi gibi, hatta kendisinden de çok duyumsamaktır.

Sevmek, paylaşmaktır. Kalbini bölüşmektir. Sevgiler asla tam anlamıyla son bulmaz; sadece bitmiş gibi görünürler. Aşındıkça yaşatılır sevgiler. Ancak kimi zaman sevgili için, kimi zamansa sevginin bir gereği olarak saklanır. Onunla da sonsuz olabilmek için sevme özgürlüğünü istersin; kabul edilmesini istersin ama bir gün gelir bu istekler de son bulur. Kendinden istersen artık sevgiliyi daha çok sevmek istersin, cehennemde bile onunla sonsuz kalmak istersin. Sevmek bazen de beklemektir. Beklentilerin son bulduğu bir duraktır adeta. Beklediğiniz bir şey yoktur aslında dünyada sevgiye dair. Karşılıksız sevmek, çıkarsızca, masum ve en temiziyle, bakmaya doyamamaktır sevmek. Bir kere düştü mü yüreğe yangını, durduramazsınız sonrasını. Sevdikçe hep sevmek ister insan.

İnsanda sevme duygusu bir kimseye veya bir şeye karşı muhabbet ve titreme hissi olmaktadır. Sevgi insanların doğuşunda bulunan bir duygudur. Topluma huzur ve kardeşliği getiren birleştirici bir unsurdur. Sevgi insanın içini ısıtan sıcacık bir duygudur. Sevgi, insan olmanın temel gerekliliklerinden birisi haline gelmiştir. Yaşamak için nasıl yemek, su ve nefes gerekli ise, bir insan için de sevgi o kadar gerekli ve önemlidir. Sevgi olmadan yaşamanın da hiçbir anlamı yoktur. Sevgi hiçbir maliyeti olmayan, çok önemli ve çok kıymetli bir hazinedir. Ne kadar zengin olursanız olun, bir insanın temel ihtiyacı olan sevgiyi, para ile satın almanız çok zordur.

Yüreklere düştü mü sevda, kuş kanadı gibi çırpınır durur yüreğinizde. Yüzyıllardır sevgi üzerine söylenmiş şarkılar, yazılar, resimler yapılmıştır. Yine sevgilerin en güzel şekilde sanat eserleri de yapılmaktadır. Sevgi, insan sevdasını tüm dünyaya yaymak ister, duyurmak ister. Hayat sevince güzelleşir. Kuşu, kelebeği, bir taşı bile insan sevebilmektedir. Sevince insanların kalbinde ümitler yeşerir, kötülükler kaybolur ve bir ömür neşesi haline dönüşür. Sevmenin en güzeli, evlat sevgisidir. Canımız, kanımız, parçamız olan evlatlarımıza verdiğimiz sevgiyle onların büyüdüğünü görmek en güzel duygudur.

Hayatta var olan, korunmaya değer en güzel duygulardan birisidir sevgi. Seven insan her zaman saygı duyandır. Sevgi her şeyin ilacıdır. Birçok sorunlarımızı sevgi ile aşabiliriz. Sevginin birçok çeşidi vardır. Bunlar arasında:

Günümüzde maddiyata çok önem verildiği için manevi duygularımızın arka planda kaldığını görmekteyiz. Bunun için birçok insan depresyona girmektedir. Sevginin er ya da geç açamayacağı kapı yoktur. Sevgi ayna gibidir. Sevdiğimiz kişi bizim aynamızdır. İnsan sevmeye ve sevilmeye hep muhtaçtır. Gelişmesi için sevgiyle beslenmesi gerekmektedir. Ancak insanın sahip olmadığı bir şeyi vermesi mümkün değildir. Çevremize sevgi vermemiz için sevgiye sahip olmamız gerekir. Hayatımızı mutlu ve güzel yaşamak istiyorsak, kalplerimize sevgi tohumlarını ekmemiz gerekmektedir. Yüreklere ekilen tohumlar yeşerip büyüdüklerinde, dünyanın daha güzel ve bütün sorunların çözüldüğünü görmemiz mümkündür.

İnsan, sığınma ve korunma ihtiyacının yanı sıra sevgiye de ihtiyaç duyar. Kâinatta oluşumların ve bu sürecin devamlılığı haricinde sevgi yatmaktadır. Sevgiler varlığın özünde zaten vardır.